.jpg)
"แม่ค่ะ.." เด็กสาวตัวน้อยกล่าว ในขณะที่เธอขยี้ตาของเธอ และยืนเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของแม่ของเธอ"แม่ค่ะ กระต่ายอีสเตอร์มันกำลังกินลูกอมของหนู" เธอกล่าว
"ไร้สาระน่ะ ลูกรัก" แม่ของเธอกล่าว
"กระต่ายอีสเตอร์มันจะให้ลูกอม ไม่ใช่กินลูกอม "
เธอค่อยๆจับผ้าห่มของเธอ แล้วพูดต่อ พูดกับหมอนส่วนหนึ่ง
พูดกับลูกของเธออีกส่วนหนึ่ง "กลับไปนอนได้แล้วลูกรัก"
"แต่แม่ค่ะ"เด็กน้อยกล่าว"กระต่ายอีสเตอร์มันกำลังกินลูกอม!" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่รุนแรงมากขึ้น ราวกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้
แม่ของเธอลุกขึ้นนั่งและเปิดอ้อมแขนของเธอ "ลูกรัก แม่บอกลูกแล้วนี่นา. กระต่ายอีสเตอร์ไม่กินลูกอม แต่เขาจะแจกมันให้กับเด็กเล็ก ๆ . นอกจากนั้่นตอนนี้ก็ยังไม่ถึงอีสเตอร์ด้วย. กลับไปนอนซะนะ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ใจดี
"ตกลงค่ะ แม่" เด็กน้อยถอนหายใจในขณะที่เธอกำลังจะหันเดินออกไปจากห้องนอน
แม่ของเธอยิ้มและคิด "เด็กน้อยเพ้อฝันและเพื่อนในจินตนาการที่มีชีวิตของเธอ" แล้วกลับไปนอนต่อตามความตั้งใจของเธอ
ข้างนอกห้องโถง, เด็กน้อยยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง
จ้องมองกระต่ายอีสเตอร์กินลูกอมของเธอ แล้วเธอก็ถอนหายใจ
"แม่บอกว่าฉันควรจะกลับไปที่เตียง."
กระต่ายอีสเตอร์ยิ้ม "มันเป็นความคิดที่ดี เด็กน้อย. กลับหลังหันไป แล้วไม่ต้องมองย้อนกลับมาอีก."
เขาดีดจี้โลหะส่งให้กับเธอ เธอหยิบมันขึ้นมาและร้องไห้ในขณะที่เธอมองเห็นว่าสิ่งนั้นมันก็คือแผ่นป้ายชื่อสุนัขที่พิมพ์ชื่อไว้ว่า
"ลูกอม"
ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบ