Free wifi

เพื่อนๆของผมไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ผมบอกพวกเขาไปว่ามันมีสัญญาณ wireless แบบไม่ล็อกรหัส อยู่ในที่แห่งนี้ได้ มันชื่อว่า "wifi ฟรี" มันช้านิดหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะตอนนี้พวกเราได้มาตั้งแคมป์อยู่ในใจกลางป่าแห่งหนึ่ง พวกเราจอดรถของพวกเราห่างจากนี้ไปเป็นไมล์ใกล้กับรางรถไฟ จากตรงนั้นไปก็ใช้เวลาเพียงสิบห้านาทีขับผ่านทางลาดไปขึ้นทางด่วนได้ พูดง่ายๆคือ ตอนนี้พวกเราได้หนีความเจริญศรีวิไลมาลองใช้ชีวิตในป่าดูนั่นแหละ

หลังจากพวกเราทุกคนได้เล่น facebook และตอบข้อความ  snapchats ผมและเพื่อนๆของผมก็นึกสนุกอยากจะหาที่มาของสัญญาณ wifi ว่ามันมาจากไหนกัน  พวกเราแบ่งเป็นสองกลุ่ม Marco และ Sean ไปหาสัญญาณกันทางนึง  Mike กับผมก็แยกกันไปอีกทางนึง สามนาทีหลังจากนี้พวกเราจะกลับมาที่จุดเดิม ขีดสัญญาณ wifi นั้นก็น้อยลงหลังจากที่ผมเดินมาจากจุดที่ผมเริ่มเดินประมาณ 185 ก้าว และมันก็เริ่มจะไม่มีสัญญาณหลังจากที่ผมก้าวไปประมาณ 250 ก้าว

พวกเราเห็นด้วยกับข้อเสนอของ Sean ว่าให้วางแผนในการหาที่มาของสัญญาณ wifi โดย  Marco จะเป็นคนเดินนับก้าว Mike จะคอยดูขีดสัญญาณ wifi ส่วน Sean และผมก็มองหาว่ามันมีใครแอบมาวางกล่องสัญญาณ wifi จากที่ไหนกัน

ประมาณก้าวที่ 100 นั้น Mike บอก Macro ให้หยุดเดิน เพราะสัญญาณ wifi มันขึ้นขีดเต็มแล้ว ผมจึงมองหาแสงไฟหรือว่ามีสายเคเบิลต่อกับอะไรอยู่หรือไม่ แต่ก็ไม่พบอะไร Marco คิดว่ามันคงเป็น พวก pocket wifi ที่คนที่เคยมาตั้งแคมป์ลืมทิ้งเอาไว้ (แต่มันก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะว่าสัญญาณ 3G มันไม่น่าจะครอบครุมมาถึงที่กันดารแบบนี้)

พวกเรายกเลิกการค้นหาและเดินทางกลับไปที่จุดตั้งแคมป์ จากนั้นสัญญาณ wifi ก็ขาดหายไป

พระอาทิตย์ตกดินแล้ว เริ่มมีหมอกขึ้นมา มันให้ความรู้สึกหลอนนิดๆ พวกเราคิดว่าควรจะเตรียมจัดเก็บของให้เรียบร้อยเพื่อจะนำไปเก็บที่รถบรรทุก แต่เมื่อพวกเรากลับมาถึงแคมป์แล้วพวกเราก็สังเกตเห็นว่าพวกเราโดนขโมยเข้าแล้ว กระเป๋าของทุกๆคนถูกรื้อค้นฉีกขาด เสบียงอาหารไม่เหลือเลย และเต้นท์ของพวกเราก็ล้มลงมา

แต่ผมคิดว่ามันแปลกๆที่หัวขโมยมันไม่ได้ขโมย laptop หรือกล้องของพวกเราเลย พวกมันขโมยไปเพียงอาหารและเครื่องดื่มเท่านั้น พวกเราสัมผัสได้ถึงลางไม่ดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดอีกต่อไป พวกเรารีบยัดทุกๆอย่างใส่ลงไปในกระเป๋าที่ขาดแล้วให้เร็วที่สุด และรีบวิ่งขึ้นรถบรรทุก แต่ในขณะที่พวกเรายังไม่ถึงรถบรรทุกนั้นเอง Mike บอกพวกเราให้ลองเช็คโทรศัพท์ของพวกเราดู สัญญาณ wifi มันกลับมาขึ้นเต็มเหมือนเดิม! ผมรู้สึกเสียวไปจนถึงกระดูกสันหลังเมื่อได้เห็นชื่อของ wifi มันชื่อว่า : วิ่งสิ ไอ้หนู! วิ่ง!