Eyeless Jack

สวัสดี ผมชื่อ Mitch ผมจะมาเล่าประสบการณ์ที่ผมเจอ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นสิ่งเหนือธรรมชาติ หรืออะไร
ก็ตามที่พวกงี่เง่าพยายามจะอธิบายเกี่ยวกับสิ่งเหนือธรรมชาตินี้ แต่หลังจากที่ มัน มาหาผม มันทำให้ตอนนี้ผมเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติแล้วหล่ะ

หนึ่งสัปดาห์ต่อมาผมกำลังจะย้ายไปอยู่กับพี่ชาย Edwin หลังจากที่บ้านของผมโดนยึด ในตอนที่ผมเก็บข้าวของ Edwin เห็นด้วยกับความคิดที่ผมจะไปอยู่ด้วย เพราะเราไม่ได้เจอหน้ากับมาสิบปีแล้ว ผมก็ตื่นเต้นเหมือนกัน ทันที่ที่ผมย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ผมก็ผลอยหลับไป หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ผมได้ยินเสียงกรอบแกรบมาจากข้างนอกในเช้าวันหนึ่ง ผมคิดว่ามันเป็นแร็คคูน ดังนั้นผมจึงไม่สนใจและนอนต่อ เช้าวันต่อมา ผมเล่าเรื่องนี้ให้ Edwin ฟังและเขาก็เห็นด้วย

ในคืนถัดมา อย่างไรก็ตาม ผมได้ยินเสียงหน้าต่างของผมเปิดตามด้วยเสียงบางอย่างดัง ราวกับว่ามีบางสิ่งเข้ามาในห้องของผม ผมพุ่งขึ้นมาและมองไปรอบ ๆ ห้องของผม แต่ก็ไม่เห็นอะไร เช้าวันถัดมา Edwin วางถ้วยกาแฟลงเมื่อเขาเห็นผม เขาให้ผมดูกระจก แล้วผมก็พบแผลใหญ่บนแก้มซ้ายของผม

หลังจากนั้นผมก็รีบไปโรงพยาบาล หมอบอกผมว่าผมเดินละเมิอ แต่เขาก็แสดงบางอย่างให้ผมเห็นมันทำให้เลือดผมแข็งตัว เขายกเสื้อผมจนผมมองเห็นรอยเย็บบริเวณไต ตาของผมเบิกกว้าง "ไตซ้ายของคุณหายไปในคืนที่ผ่านมา เราไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ขอโทษด้วยครับ Mitch" หมอบอกผม

คืนถัดมาเป็นจุดแตกหักของผม ประมาณเที่ยงคืน ผมตื่นขึ้นมาพบกับสายตาที่หน้ากลัวอย่างแท้จริง ผมมองใบหน้าของ มัน ในฮูดสีดำ หน้ากากสีน้ำเงินดำที่ไม่มีจมูกหรือปาก สิ่งทีทำให้ผมกลัวคือมันไม่มีลูกตา มีเพียงความว่างเปล่า มีเหมือนสารสีดำหยดลงมาจากซ็อกเก็ต ผมรีบหยิบกล้องมาถ่าย หลังจากที่ผมได้ภาพมัน มันก็พุ่งมาที่ผมพยายามใช้กรงเล็บเปิดหน้าอกผมไปถึงปอด ผมเลยถีบเข้าที่หน้ามัน แล้ววิ่งออกจากห้อง หยิบกระเป๋าสตางค์ ผมต้องการเงิน แล้ววิ่งออกจากบ้านของพี่ในคืนนั้น ผมที่สุดสิ้นสุดในป่าใกล้บ้าน Edwin แล้วสะดุดก้อนหิน

ผมหมดสติและตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล หมอเข้ามาในห้อง มีคนหนึ่งได้รับการรักษาก่อนผม "ฉันมีข่าวดี และข่าวร้าย Mitch" หมอบอก "ข่าวดีก็คือคุณได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย และครอบครัวคุณกำลังมารับกลับบ้าน" ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอก "ข่าวร้ายคือ พี่ชายเธอโดนฆ่าตายด้วยบางสิ่ง เสียใจด้วยครับ" ครอบครัวผมพาผมมาบ้าน Edwin เพื่อเก็บข้าวของที่เหลือ ซึ่งผมไม่ได้ทำ เมื่อผมเข้ามาในห้องของผม ผมรู้สึกกลัว แต่ก็ยังอยู่ในความสงบ ผมเก็บกล้องของผมที่ตกอยู่บนทางเดินในห้องโถงที่ติดกับห้องของผม ผมเห็นศพของ Edwin และบางอย่างเล็กๆที่นอนอยู่ถัดไป ผมหยิบมันมาแล้วขึ้นรถของครอบครัว ไม่มีใครพูดเรื่องศพของ Edwin ผมมองดูสิ่งที่หยิบมาแล้วอาเจียนออกมา มันคือไตของผมที่โดนกินไปแล้วครึ่งหนึ่ง โดยมีของเหลวสีดำอยู่บนมัน